En natuurlijk ook een nieuwe: STOM!

* dat het makkelijker is om stomme dingen te bedenken dan leuke * gladheid * dat MTV elke ochtend dezelfde liedjes uitzendt als ik me aankleedt * dat ze kipfiletjes opgepoetst in een pakje doen en ik toch elke keer weer de wereld aan bloed en pezen tegenkom bij het uitpakken * liegen * dat één chocopinda nooit genoeg is * dat je gepaste kleding zelf moet terughangen bij de WE - weet ik veel waar ik alles vandaan heb? * afgebladderde nagellak * dolfijnentattoos * valse bescheidenheid * Sonja Bakker die in de Linda intellectueel doet * dunne meisjes die zichzelf dik vinden * mensen die ze achter de ellebogen hebben * dat het parket zo koud is aan mijn blote voetjes * de nieuwe clip van 'Sterretje'* MARLIES DEKKERS * dat ik mijn hele leven al een hondje wil en hem nog steeds niet heb * stappen om het zuipen * dat de zwaartekracht mijn lichaam niet met rust laat * Wilfred Genee * reclames over 'ongewenst goud' * rimpels * verkopers die nepaardig zijn * wantrouwen * regen op de heenweg * dat tien chocopinda's nooit genoeg zijn * dat Wesley en Yolanthe niet gewoon betalen * sleehakken * blote ruggen in de winter * nagelbijten * dat de foto's op Twitter zo klein zijn dat ik mensen niet herken * houdbaarheidsdata * mensen die indruk willen maken met moeilijke woorden * lekkere trek * drugs * dat ik nu dit typ en niet aan het rennen ben * dat Oudjaarsavond altijd tegenvalt * mensen die altijd stinken * brillenkoordjes * BONT * dat de kantinejuf steeds moppert dat ik teveel sla pak * dat de knopen op mijn nieuwe, veel te dure jas, niet goed vast zitten * dat ik geen liedjes meer kan downloaden op mijn telefoon * jeugdpuistjes op je dertigste * dat ik niet kan zingen * x-benen * aanrechtdoekjes * dat een handje vol chocopinda's pas het begin is *

Een nieuwe: Leuk!

* dat P zegt dat ik ren als een hinde * Will&Grace * chocopinda's * twee ovens * dat ik qua werk helemaal weet wat ik wil * henneprooidagen * een dansende X * dat ik me een fluoriscerende lolly voel als ik ren * lachen * dansen alsof niemand kijkt * het gevoel dat de Sint Pieter me gaf * Rihanna * verrassingen * dat ik me 12 keer kan opdrukken * de daadkracht van X * gekte * dat P&K gaan trouwen * dat Suus een baby krijgt en W ook!!! * dat ik tegenwoordig blij word van de spiegel * schilderen * Fuck You * mijn collega's * PANTERPRINTJES * dat mijn tennismattie ook mijn mattie is zonder tennis * nieuwe mensen leren kennen * de retro-bel op mijn fiets * de reünie van Take That * Rome * dat broerlief zo lekker gitaar speelt * rode teennagels (natuurlijk!) * scheisse aan alles * het buikspier-kwartier * Linda * 'de dokter' * dat mijn ouders nog zo blij met elkaar zijn * The New Kids (ik snap ook niet dat ik telkens weer lach om het stukknijpen van een gevukd blikje bier) * een dertiende maand * dat beppe leert genieten zonder pake * flauwe grappen over Feyenoord * Albert-Heijn reclame * America's Next Topmodel * dat erwtensoep eindelijk weer bij de tijd van het jaar past * opgetild worden * de handdans * korting * kerstborrels * Twitteren * puzzeltjes * Spongebob squarepants *een schitterende sterrenhemel * strandwandelingen bij avond * twinkeloogjes * jacuzzi's in de tuin (wil ik ook!) * een telefoon die alles kan * oude vriendschappen vernieuwen * TVOH * samen zingen in de auto * de 4 mijl van Groningen * winterbanden * de post ptss fase * John Mayer met Alicia Keys * pindakaas * Veertje (poes) die languit op zijn rug ligt te snurken * nep Uggs * Dennis Weening * Jokertje * de woordgrappen van X * hihihi *

Loca loca loca

Shakira, dat elastiekje uit Colombia, nooit was ik echt fan haar. Kreeg hooguit pijntjes op plaatsen in mijn lichaam waarvan ik het bestaan niet kende, als ik haar op het scherm zag kronkelen, terwijl zij onbegrijpelijke teksten zong met haar - in mijn ogen - vreselijke accent. Om dan nog maar te zwijgen van dat beknepen stemgeluid.

Maar nu zingt ze "I'm crazy but you like it". En opeens die houterige heupen van mij worden in gang gezet alsof ze een slang in een mandje zijn waar een slangenbezweerder zijn kunsten op loslaat. Niet alleen om het deuntje, maar vooral om de tekst. Loca loca loca. Ergens voel ik me erdoor aangesproken.

Misschien is dat omdat ik de laatste tijd toch officieel een beetje gestoord was. Ik zat tenslotte niet voor niks elke week bij een psychotherapeut. Maar ik denk toch at het vooral is omdat ik altijd een beetje anders dan anders ben geweest. Vroeger baalde ik daarvan. Voelde ik me raar en had ik het gevoel nergens bij te horen. En dat gevoel is er af en toe nog wel eens. Maar het is niet meer zo vervelend. Ik vind het eigenlijk best fijn dat ik afwijk. Dat ik een beetje 'gek' ben. Soms maak ik mezelf wijs dat ik bijzonder ben. Maar nu vind ik "Loca loca loca" ook wel een goede omschrijving.

Ik hoorde Hedy D'Ancona ooit zeggen dat ze een rijk geestelijk leven had. En toen heb ik mezelf beloofd dat ook te willen en te krijgen. En volgens mij is dat gelukt. In mijn hoofd gebeurt zoveel, ik hoef me nooit te vervelen. De rare gedachtensprongetjes - die ik volgens velen schijn te maken - zorgen voor een permanente voorziening aan binnenpretjes en voor een rijk geestelijk leven. Misschien is dat gek. Maar: Loca loca lucky...that's me.

PPTSS

Eerst was er Fem. Toen was er Fem met een PTSS. En nu is er Fem met een PPTSS. Een post posttraumatische stress stoornis. Iemand met verstand van zaken zei ooit; een PTSS legt een waas over je persoonlijkheid. En ik snapte niet precies wat ze bedoelde, want ik voelde geen waas en ik zag hem ook niet. Maar nu de waas weg is, snap ik ineens wat ze bedoelde.

De waas is weg en ik ben terug. Gewoon Fem in vol ornaat. Zonder fratsen, zonder schaduw, zonder sluier, gewoon weer "what you see is what you get". Ik had nooit gedacht dat ik ooit zou kunnen merken dat het over was. Dat ik genezen was. Maar nu merk ik het. Sterker nog, ik weet het zeker. Want toen ik de aanstichter van het leed weer zag, voelde ik niets. Gewoon niks, nakkes, nada. Een wonder. En ik bevind me dus ineens in de post ptss. Een fase waarin het gewoon wennen is om weer mezelf te zijn. Die ptss heeft mijn persoon, mijn leven, toch een flink aantal jaren beheerst en bepaald. Ik mis het bijna, zo gewoon was het geworden. Dus nu moet ik op zoek. Op zoek naar wie ik ookal weer ben. Hoe ik ookal weer ben. Of beter gezegd; hoe ik ben geworden.

Een mooie ontdekkingsreis. Vol verrassingen. Was ooit mijn motto dat de mens het meest lijdt, door het lijden dat hij vreest... Inmiddels is het geworden: NO GUTS NO GLORY. En dus maakt het niet uit wat ik ga vinden achter de volgende deur, na de volgende bocht. Mijn levenspad was hobbelig, en zal dat vast blijven. Maar ik kan het aan, en alles komt altijd wel weer eens goed. Post PTSS en Pre AWKG (alles wat komen gaat).

Het begint gewoon bij 30!