Onderbroekenlol

Mijn moeder, op zich best een nette dame, wist altijd alle synoniemen voor het woord penis uit het puzzelwoordenboek op te noemen. En dat deed ze dan ook. Wel met het excuus dat ze dat ooit eens had moeten opzoeken om de cryptogram op te lossen. Maar goed, welk mens onthoudt zoiets na het één keer te hebben gelezen? Mijn moeder dus. En wat hebben we daar niet vaak om gelachen. Penis, piemel, plasser, fallus, roede, lid....

De laatste dagen komt dat deel van mijn opvoeding me ineens heel goed van pas. X is namelijk besneden. En dan heb je echt wel een brede woordenschat nodig om die pijnlijke aangelegenheid draaglijk te maken. De lol begint al met het feit dat hij al vijf dagen in zijn campingoutfit rondloopt (tja, het mag niet te strak zitten natuurlijk) en van iedereen commentaar ontvangt - dat wij vrolijk pareren door rechtstreeks te melden wat de aanleiding is. Heerlijk om al die mannen meteen een beetje te zien krom trekken alsof ze de ingreep op dat moment zelf ondergaan. Ook schitterend om te merken dat de dames niet meer naar X zijn broek en kruis durven te kijken... Iedereen wordt er een beetje nerveus van. Wij niet.

Wij proberen er de humor maar van in te zien. Dus tijdens een etentje doen we net alsof we de Bar Mitszwa van X vieren. Of we melden op een feestje aan onze vrienden dat we met deze actie onze steun aan de moslims willen betuigen na de verkiezingszege van Wilders. Al die verschrikte koppies, en wij maar gniffelen. Helaas is het natuurlijk niet alleen maar lollig. Het is vooral heel lullig, want X heeft me toch een pijn! Hij voelt zich natuurlijk behoorlijk klote (haha, grappig).

En ondertussen probeer ik het leed maar een beetje te verzachten door allerlei koosnaampjes te bedenken die enigszins fallus-gerelateerd zijn. De woorden uit het puzzelwoordenboek zijn te serieus, dus ik geef er mijn eigen draai maar aan. Tampeloerissie, Piemelorusje, Pielemuisje, Pielemansje en wat er verder maar in me opkomt...

En X? Die lacht, maar wel als een boer met een besneden roede ;-)

PTSS

PEE-TEE-ES-ES, zing maar mee, ptsssss
PEE-TEE-ES-ES, olé olé olé!

Als je het zo leest, en je klapt er een paar keer bij in je handen, dan lijkt het een vrolijke fenomeen, zo'n PTSS. Volgens mij waren we met deze tekst verder gekomen op het Songfestival dan met het (schitterende) Shalalalie van Sieneke….Vader Abraham eat your heart out! Here comes Fem.

Maar vandaag klinkt het liedje toch echt een beetje anders;

PEE-TEE-ES-ES, daar ben je mooi klaar mee, ptsssss
PEE-TEE-ES-ES, ojee, ojee!

En niks in je handen klappen. Hooguit de eeuwige toon van piepjes in je ene en piepjes in je andere oor. Of het ritme van een voor je ogen heen en weer bewegende hand.

Vandaag is zo'n dag dat ik even mijn frustratie en boosheid over die ellendige PTSS kwijt moet. Zo'n dag waarop mijn lichaam de hele dag al voelt dat ik vanavond weer aan de bak moet om mijn verleden te verwerken. Een verleden dat ik zelf heb gecreëerd doordat ik hem honderdduizend keer over mijn grenzen heb laten gaan. Een verleden dat maakt dat mijn grenzen nu keihard en huizenhoog zijn. De Berlijnse muur is er niks bij!

Aan alle kanten wordt met hele kleine beiteltjes aan de muur gesloopt. Ikzelf pak af en toe een bulldozer, dat schiet tenminste lekker op. En over een poosje zal de muur geslecht zijn, komen Oost en West gewoon weer samen. Niks grenzen, muren, vrees of nare herinneringen. Over een poosje geldt;

Oost, west, Fem op haar best.