Bij een aantal van mijn vriendinnen sta ik inmiddels bekend om mijn Klokhuisvragen. Want ik zit vol met dringende levensvragen die ik graag zou willen stellen maar waarvan ik weet dat menig bevraagde zijn wenkbrauwen zou fronsen. En dus stel ik ze niet. En natuurlijk schrijf ik al helemaal geen brief naar Klokhuis, want ik denk niet dat ze daadwerkelijk een item zouden willen besteden aan de dingen die ik me afvraag over de laatste schaamhaartrends en de hygiënische aspecten daarvan. Ik denk ook niet dat ze daadwerkelijk een gynaecoloog zullen vragen wat hij/zij wenselijk vindt ten aanzien van hoogzwangere, dikbuikige dames die liggen te baren. Maar ik vraag me zulke dingen dus wel af.
Gelukkig is er de sauna. Een belangrijk deel van mijn levensvragen wordt daar proefondervindelijk beantwoord. Zo weet ik inmiddels dat mensen met teveel buik ook vaak teveel haargroei hebben en ik vermoed dat daar een praktisch verband tussen bestaat....ze kunnen er waarschijnlijk niet goed bij of ze zien niet hoe weinig florisant hun tuintje erbij staat. Ook weet ik dat een keurig gemaaid plantsoentje niet alleen iets is van mijn leeftijdscategorie, maar ook wordt gewaardeerd door dames en heren die ouder zijn dan mijn ouders.
En dat brengt me ineens op een heel andere gedachte. Een gedachte die zo spoedig mogelijk uitgebannen moet worden. Pap en mam zijn - as i write - in het zuiden des lands neergestreken voor een paar dagen Thermen en andere geneugten des levens. Ineens ben ik gelukkig dat vaderlief te beknepen was om naar de naakte-mensen-sauna te gaan en gewoon keurig zijn zwembroekje aantrekt. Want als één Klokhuisvraag wat mij betreft nooit beantwoord hoeft te worden, dan is het wel die naar de trends in buiktuintjes onder ouders (en dan bedoel ik niet de buiktuintjes die ze in Den Haag gebruiken om aan te duiden dat iemand is gaan hemelen). Alles weten maakt niet gelukkig...
