Je denkt er niet bij na, maar ook grote mannen van twee meter hebben een moeder. En hoe stoer of dapper ze zich ook voordoen, op het moment dat die moeder dan ter sprake komt, gebeurt er iets. Ze worden zachter, sommigen bijna week. Als ze vertellen over hun moeder, is alle bravoure verdwenen en voel je de liefde uit hun hart, doorklinken in hun stem.
Niet alleen kleine jongetjes met een schaafwond op hun knie hebben hun moeder nodig. Ook grote mannen van twee meter, die zich de laatste schaafwond niet eens meer kunnen herinneren, hebben hun moeder nodig. Sommigen voor hele basale dingen, zoals het doen van hun vieze stinkwas. Anderen omdat ze na de zoveelste verbroken relatie weer even een logeerbed nodig hebben. Maar moeders zijn er ook voor een warme hap en voor goede raad aangaande partnerkeuze. Zo vertelde vriend M laatst dat zijn moeder altijd goed kijkt wie hij nu weer aan de haak slaat. En het is niet gauw goed. 'Wanneer neem je nou eens een normaal meiske mee naar huis?', vroeg ze hem. Aan de meesten mankeerde wel wat. Hadden ze geen problemen, dan leken ze wel weer een type uit de Murkstraat.
Het is mooi om te zien hoe grote mannen van twee meter omgaan met hun moeder. Hoe ze weer even kleine jongetjes worden als moeders in de buurt is. Oké, er zijn uitzonderingen op de mooie band tussen moeder en zoon. Soms draaft moeders wat door en creëert ze al doende een Frankenstein-achtig exemplaar... Maar meestal is het mooi, de liefde van een zoon voor zijn moeder en van een moeder voor haar zoon. X moet dat allemaal missen. Maar ook hij, met zijn 36 lentes jong, zou nog veel moeder hebben kunnen gebruiken. Gewoon voor het portie onvoorwaardelijke liefde, het warme prakje en het thuisgevoel, dat ieder mens zo nodig heeft. Hij mist het, soms zonder het te weten. Ze heeft een leegte geslagen, een leegte die ik nooit kan opvullen. Want ik ben zijn moeder niet. En zijn vader is zijn moeder ook niet. Er is maar één je moeder, en dat is altijd de liefste van de wereld. Wat had ik hem gegund dat hij vol warmte en liefde over zijn moeder kon spreken. Dat hij een moeder had die hem vertelde wie hij was en waar hij heen moest. Dat hij geen verdriet had om haar gemis. Dat hij altijd een plek had om naar terug te gaan...
