Ik vind je lief

Ik vind je lief.
Ik ben blij met je.
Ik heb je nodig.

Zinnen die ik wel kan zeggen tegen X, maar niet tegen iemand anders. Vriendinnen zeggen zulke dingen wel eens tegen me. Ik neem het tot me, voel me verwarmd. Maar terugzeggen kan ik het niet. Ik bedank. Zeg: 'dat is lief van je'. Maar ik zeg het niet terug. Nooit.
En niet omdat ik het niet vind. Ik vind het soms misschien nog wel veel meer dan zij. Maar gewoon omdat ik het niet kan. Niet tegen mijn ouders, niet tegen vriendinnen. Ik heb het gewoon nooit geleerd. Terwijl ik tegen anderen heel goed kan vertellen waarom vriendinnetje die en die zo leuk is en waarom vriendinnetje zus en zo echt geweldig is. Rechtstreeks gebeurt het niet. Wel op kaartjes en in mails of smsjes. Maar live? Vergeet het maar.
Waar ik normaal gesproken (ook volgens de tenenlees-site van de vader van Ferry Somoghi) altijd "aan sta", sla ik dicht op momenten dat het gaat over het hart. Idioot eigenlijk.
Daarom dit stukje. Om iedereen die dit leest (en ik weet wie dat zijn) te laten weten dat jullie belangrijk voor me zijn. Dat jullie mijn leven compleet en meer de moeite waard maken. En ik vind je lief!