Helen. Het is een mooi woord, als je het mij vraagt. Ik krijg er beelden bij van helende handen, ik hoor helende woorden. Er spreekt hoop uit. En de zekerheid dat alles goedkomt.
Ik ben ook aan het helen.
Anderen denken soms dat ik 'er' teveel in blijf hangen. Vragen zich af of ik mezelf misschien eens een psychologische schop onder de kont moet geven. En zeggen daar dan bij dat het niet letterlijk hoeft, omdat ik niet zo lenig ben. Nou dat ben ik dus wel, maar met een letterlijke schop onder mijn o zo leuke kont schiet ik natuurlijk niets op.
Met een psychologische schop onder de kont trouwens ook niet. Want die heb ik mezelf het afgelopen jaar zo vaak gegeven dat ik nu op de blaren moet zitten. De blaren die zoveel etter en pus in zich bergen dat ik mezelf schoon moet wassen, mezelf moet reinigen van de pijn. Verwerken dus. En helen. En alles komt goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten