Ik heb een pornosjaaltje. Het is eigenlijk gewoon een sjaaltje. Maar voor mij heeft het een hoog porno gehalte. Reden? Het luipaardprintje en de muntachtige versierinkjes die er aan hangen en rinkelen...
Het is een van mijn meest dierbare bezittingen. Het staat symbool voor wat ik ben. En nee, ik ben niet porno. Maar ik ben wel sterk. Eigenzinnig (hoop ik). En ik weet dat ik mezelf prima kan redden. Alleen op de wereld, waar dan ook. Dat alles voel ik bij mijn pornosjaaltje.
Hoe dat komt?
Ooit was ik op mijn favoriete eiland (dat ook gewoon míjn eiland is, ongeacht dat hij daar nu ook naartoe gaat) en werd ik drie dagen door hem genegeerd. Ik ging door een psychische hel. Totaal niet opgewassen tegen zoveel kilte en ontkenning. Diep verdrietig. Toch zat er ergens in mij nog altijd een stroompje levenskracht, vechtlust, realiteitszin. Ik zat op een prachtig eiland en ik wilde er het beste van maken. Ongeacht zijn (achteraf gezien totaal belachelijke, psychopatische) gedrag. Dus ik pakte de bus. En ik reed naar de hoofdstad van mijn eiland.
Ik bezocht de Cathedraal en liet al die religieuze pracht op me inwerken, ik genoot van de rust en de wijsheid die tot mij kwam door het bouwwerk en de religieuze beelden. Ik fotografeerde. Dronk ergens iets. Slenterde door de prachtige stad. Ik genoot met volle teugen en voelde me sterk... Ik shopte, net zolang als ik wilde, waar ik wilde, zonder enig commentaar van hem. Én kocht toen mijn pornosjaaltje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten