De dag dat ik weer een jaartje ouder wordt, qua cijfers dan, nadert met rasse schreden. Het maakt me ervan bewust dat er weer een jaar voorbij is gegaan. Het laat me nadenken over dat jaar. En over mijn vorige verjaardag.
Er is sindsdien zoveel gebeurt en toch lijkt het maar zo kort geleden. Toen was ik op mijn eiland. Mallorca. Dronk een cocktail met NM en wist dat het goed zou komen. Ik keek vooruit naar al het moois dat voor me lag. Een veelbelovend jaar.
En nu kijk ik terug. Het jaar heeft gebracht wat het beloofde. Alles ging goed en zat mee. Ook dit jaar kan ik op mijn verjaardag vooruit kijken naar mooie dingen in het verschiet. Ik ben dus gezegend.
Maar toch voelt het ook alsof ik de tijd niet goed heb gebruikt. Ik snap niet dat verwerking zoveel tijd kost als het goed met je gaat. Ik snap niet dat ik nog verdriet kan hebben over oud zeer. Ik snap niet dat ik nog nadenk over hem. Ik snap niet dat mijn muur nog steeds overeind staat. Ik snap gewoon niks van mezelf.
Ach, gelukkig lacht het nieuwe jaar me toe. Kan ik alle dagen gebruiken om dichter bij het moment te komen dat de verwerking voltooid is. Het moment dat ik het laatste steentje uit mijn rugzak gooi en weer rechtop kan lopen. Als dat moment komt, vier ik meer dan een verjaardag. Dan vier ik het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten