Fatale vrouw

"Fem Fataal". Het heeft toch iets arroganterigs om je site zo te noemen. Zeker als je het voor het eerst leest en de achtergrond van die titel niet kent.

Maar Fem Fataal heeft niets te maken met fatale vrouwen, mannenverslindsters, hotties (al ben ik dat natuurlijk wel, hotter dan hot zelfs) of sloeries uit de slobben. Het gaat gewoon over fataal-achtige gekkigheden. Truukjes van mijn lichaam.

Hoe ben ik ooit aan die naam gekomen?
Het was in de tijd dat ik bij zo'n beetje de meest gehate instantie van Nederland werkte. Het was zomer en ik werd midden in de nacht wakker van een enorme buikpijn. Het voelde echt niet goed, maar ik dacht er helemaal niets ergs van. Ik werd ook nog eens erg misselijk (en dat mag een wonder heten want ik heb een ijzeren maagje). Toch maar midden in de nacht naar de dokterswacht. Daar was er niet echt iets ernstigs want ik had niet overgegeven. Dus weer naar huis, ellendig elk hobbeltje in de weg voelend.
Als ik moest overgeven moest ik maar weer bellen, hadden ze me op het hart gedrukt. Nou, eenmaal thuis kon ik meteen op zoek naar een emmer. Dus de dokter maar weer gebeld. Doorgestuurd naar de Eerste Hulp. Blinde darm ontsteking.
Terwijl ik in mijn operatieschort op de nieuwe dokter lag te wachten doezelde ik eindelijk eens in. Mijn toenmalige lief ging spulletjes halen voor een wat langer ziekenhuisverblijf. Toen hij terug was en de nieuwe dokter kwam kennismaken voelde ik me ineens een beetje beter. Heel gek.
De dokter wilde niet meer opereren. Mijn mooie buikje mocht heel blijven en ik mocht naar huis. Na een week was alle buikpijn over en ik heb nooit geweten wat het was.

Binnen een half jaar lag ik weer op de eerste hulp met een lading plakkers op de buik. Pijn op de borst en gierend benauwd. Een longembolie. Of toch niet? Ik had ergens TBC (jahaa hoe krijg je het voor elkaar) opgeduikeld en slikte daar medicijnen tegen... Géén longembolie. Misschien bijwerkingen van de medicatie. Maar misschien ook niet. Nog een nachtje opgenomen geweest. Maar niets aan het handje. Het ging vanzelf weer over. Nooit geweten wat het was. Alweer niet.

Tja, zulke gekkigheden leveren je dan de bijnaam Fem Fataal op. En die heb ik maar onthouden. De dubbelzinnigheid spreekt me namelijk wel aan. Het past wel bij me.
Fem Fataal staat voor mij voor het onvoorspelbare, zwart-witte in mij. En voor mijn vrolijkheid en levenslust. Waarmee ik heeeel misschien toch wel een woest aantrekkelijke beeb voor het mannelijk geslacht ben. Laten we het hopen!