Soms ben ik net Tinus met de Tassen. Echte Leeuwarders weten dan wel op wie ik doel. Een oud mannetje met een keurig grijs baardje en een petje, dat altijd met een stel grote boodschappentassen door Leeuwarden liep. Opvallend was daarbij dat hij altijd teveel tassen had om in één keer te dragen. En dus, slim als Tinus was, liep hij met de helft van de tassen een stuk vooruit, zette ze neer en haalde dan de andere tassen op. Maar Tinus is al heel lang niet meer door mij gesignaleerd… zou hij nog leven of is hij uitgesjouwd? Ik vraag me ineens af of hij dan met die tweede lading tassen de eerste lading voorbij liep om ze nog verder neer te zetten alvorens de rest op te halen, of dat hij tot aan de andere tassen liep en dan keek wat hij verder zou doen…wie het weet mag het zeggen.
Maar goed, ik ben soms dus net Tinus met de Tassen. Zoals vandaag…sporttas, logeertas en natuurlijk mijn gewone tas met allerlei hoognodige zaken erin…ik noem, haarlak, borstel, deo, parfum, lippenstift x 3, pasjes voor het werk, portemonnee, telefoon, koptelefoon, sjaaltje, kauwgum, paracetamolletjes enz. enz. Daar kun je toch echt niet zonder?! Maar ja, dan moet je dus met al die tassen naar de sportschool en uiteindelijk ook weer op de fiets naar huis.
En waar laat je ze dan? Ik verkeer in de luxepositie dat ik een fietsmandje heb…een vondst, al zeg ik het zelf! Dus daar kwak ik in ieder geval één tas in. Dan resteren er nog twee…waarschijnlijk eindigen ze aan mijn stuur (als mijn vader het maar niet ziet). Maar wat ook nog wel eens gebeurt is dat mensen hun rommeltjes onder de snelbinders stoppen. Ook handig…
Of niet. Het is mij menig keer overkomen dat de hele santemekraam dan op straat terecht kwam. Net een hobbeltje teveel genomen zeg maar. Dat kan genante momenten opleveren, afhankelijk van wat je onder je snelbinders hebt gebonden. Op zich is het natuurlijk al redelijk gênant als je als een razende Roelof op je fietsje zit en opeens: BOEM! Dan moet je stoppen, terugfietsen, je fiets neer zetten, je spullen oprapen, ze weer op je fiets zien te krijgen (en dit keer wel stevig genoeg om je werk zonder nadere blamages te kunnen bereiken) en opstappen, en dat alles met een kop als een boei. Ter voorkoming van dergelijk leed ben ik tegenwoordig erg secuur wanneer ik in hoge nood toch mijn snelbinders gebruik. Check, check, dubbel-check en nog even de hobbeltest voor ik vertrek. Onderweg controleer ik ook nog regelmatig of alles nog wel in positie verkeert. En dat gaat goed. Ik ben tenslotte ook ervaren geraakt op dat terrein.
Maar dat geldt niet voor iedereen. Zo bleek gisteren maar weer eens toen ik naar huis fietste. Vlak naast een drukke rotonde, op een drukke fietsroute en precies voor de bushaltes met wachtende mensen (het gebeurt altijd op plaatsen waar iedereen het kan zien) was sprake van een gevalletje onervaren snelbindergebruiker.
Twee tassen lagen op een afstand van 4 meter van elkaar en meneer was net onderweg terug naar zijn spullen. Ik kon het niet helpen om even goed te loeren. Weinig genante dingen over de vlakte zag ik wel, de tassen waren nog heel en gesloten gebleven. Of toch niet? Want wat lag daar? EEN RUBBERHANDSCHOEN IN HUIDSKLEURIG ORANJE!!!! Zo eentje die een beetje doorschijnend is en doet denken aan dokters.
En dan gaan bij mij de hersentjes aan de slag. In volle vaart welteverstaan. Wat zat er verder in die tassen? Waarom heeft iemand een rubber handschoen in zijn tas? "Gaat u maar even krom staan meneer." Waar was die handschoen geweest en waarom moest hij weer mee naar huis? Het is toch een wegwerp-exemplaar?
De rest van de weg naar huis hebben allerlei vragen over de handschoen mijn hersenen gepijnigd. Het moest wel een vieze man zijn. Dat was in ieder geval één van mijn conclusies toen ik eenmaal thuis was. En hij had zich vast heel erg geschaamd toen iedereen zijn rubberen handschoen had gezien. Maar waar had hij dat ding nog voor nodig? Rubberen handschoenen gebruik je alleen als je ergens niet met je blote handen aan wilt zitten. Of in extreme gevallen (en daar móet natuurlijk sprake van zijn geweest) voor bepaalde rare 'hobbies'. Ik wil er niet meer aan denken…
Hoop alleen wel dat meneer morgen de uitgebreide check doet voordat hij op zijn fietsje naar huis fietst met God-weet-wat in zijn tassen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten