Ansjela

Lieve Ans,

Ooit huppelde je met warrig haar, beenwarmers en gekke enkellaarsjes door het beeldscherm en zat je vol bewondering naar je te kijken in mijn pyamaatje met mijn natte, gekamde haartjes en een plastic tupperware bakje met chips op schoot. In 'De Uitdaging' baande je de weg voor de Wendy's en Natassen die je later zouden volgen. Nooit konden ze in je voetsporen treden, want jij was de enige echte weldoenster die enorme projecten voor elkaar bokste zonder er een cent voor te betalen. En dat deed je met zoveel passie en enthousiasme dat ik dacht dat je nooit meer stuk kon. Niet bij mij, noch bij de rest van televisiekijkend Nederland.
En toen gebeurde er iets. Ergens tussen mijn natte-haartjes-bakje-chips-moment en mijn welke-hypotheek-vorm-zal-ik-nemen-moment. Je was ineens een ouwe zure doos, met een fronsrimpel waar je U tegen zegt. Zo'n rimpel die je na het douchen nog eens extra met je handdoek naloopt omdat achterblijvend vocht na een dag gaat ruiken als een navel waarop al weken geen douche heeft gestraald. Zo'n rimpel waar botox zelfs verlamd van raakt. Waar heb je die rimpel toch opgeduikeld? Was dat bij de Avro, waar ze je op schandelijke wijze loosden voor Karel van der Graaff? Nee toch meis? Dat ze je loosden was wel een ramp, maar toen bleek dat ze je inruilden voor Karel moet je toch een week in een deuk hebben gelegen en meteen hebben geweten dat je de Avro nooit meer serieus zou kunnen nemen? Een beetje zoals gedumpt worden door de man van je dromen voor een enorm goedkope sloerie...oké het doet even pijn, maar je neemt hem ook totaal niet meer serieus en snapt meteen niet meer waarom je ooit op hem viel. Toch? Maar toch die rimpel. En eigenlijk was je ook niet meer zo schattig, passievol en energiek als toen. En dat terwijl je je meisjes toch heel fruitig Lola en Nona hebt genoemd. Dat getuigt dan wel weer van guitigheid en vooral van rimpelloze luchtigheid.
Ik snapte er gewoon niks van Ansj. Maar toen kwam vriendlief X. En hij riep telkens naar de televisie dat ie je zo cool vond als je weer eens spastisch schuddend met je boezem in beeld kwam terwijl je zat te genieten van een mooi optreden. Hij vond je zo lief en zo enthousiast. Morrend moest ik zo nu en dan toegeven dat ie gelijk had. En zo veranderde mijn beeld van jou heel langzaam. Zo nu en dan zag ik om die rimpel heen weer dat meisje van toen. En vandaag was je op de radio. Met een prachtig liedje. En ineens was de magie terug. Ineens vond ik je weer die leuke meid van toen. Ineens graaide ik onnadenkend in mijn schoot, op de tast naar mijn bakje met paprikachipjes. Het bakje was weg. Maar jij bent er weer. En hoe?! Die rimpel, oke het was even wennen. Maar ik weet nu dat die staat voor diepgang, niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Met de jaren ben je mooier geworden en heb je een liedje geschreven dat mijn X de tranen in de ogen bracht. Dus ik vind je weer leuk. Welkom terug.