Rotte vis en verse vis

Ik ben gek op vis. Dus we gingen een visje eten op Texel. Een harinkie om precies te zijn. X ging vast zitten, want hij had een zere knie. Ik bestelde. Met de verste visjes op mijn dienblad liep ik naar buiten. Hij had een mooi plekje uitgezocht. In de zon onder een boompje. Echt vakantie. Heerlijk. De beentjes languit en het visje in de mond. Ik genoot.

Totdat naast ons een gezinnetje ernstig opspeelde. Had ik ze eerder al ergens zien zitten met oma en gedacht aan mijn eigen omaatje, dat ook altijd zo gezellig met ons meeging en ontzettend genoot. Nu lieten ze zich van een andere kant zien. Met name moeder dan. "Godv***, niet aan je broek! Nou zit er weer vet in! Ik had nog zo gezegd dat je een servetje moet gebruiken!" Wat ze verder zei, weet ik niet exact, maar ze had hem net zo goed uit kunnen maken voor rotte vis. Ze ging in ieder geval nog even door. Op volle sterkte. Dus we konden allemaal meegenieten. De zoon, de dader van de vetvlek, probeerde nog wat tegen te sputteren. Maar niets hielp. Moeders was boos. En ze vloekte ook nog! Dan moet je sowiezo niet bij mij zijn, maar dat geheel terzijde.

X merkte droogjes op dat moeders kennelijk net was gearriveerd en nog een beetje moest onthaasten. Ik kon alleen maar bevestigend knikken. Vol verbazing. Alsof het een antropologische studie was, hielden X en ik het gezellige familietafereeltje nog even in de gaten. Moeder trok wat bij. Probeerde haar zoons enthousiast te krijgen voor een roofvogeltochtje ofzo. Nou, al had ze aangeboden naar Disneyworld te gaan, die jongens kreeg je na haar tirade nergens meer enthousiast voor.

Na een poosje begon de vetvlekkenmaker toch nog even over het incident. Hij had namelijk helemaal zijn hand niet aan zijn broek afgeveegd. Gewoon aan de leuning van de stoel. En er zat helemaal geen vlek. Moeders reageerde niet.
X analyseerde dat dat nu ook niet meer kon. Anders zou ze haar autoriteit verliezen. Hij had gelijk. Oma nam nog maar een hapje verse vis en deed net alsof het heel gezellig was.

X vroeg me om later nooit zo'n moeder te worden. Ik beloofde hem dat. En we namen, net als oma, nog maar eens een hapje verse vis. En wij hadden het echt gezellig.