Ik veeg het zweet van mijn voorhoofd, tuur naar de volgende bal die gaat komen. Mijn hele lijf is er klaar voor om hem perfect terug te slaan. In opperste staat van paraatheid. Althans, dat denk ik. Want zodra de bal mijn racket raakt gebeuren er gekke dingen. De bal vliegt alle kanten op, behalve de goede.
Kennelijk was vooral mijn hele breín klaar om de bal met een bloedgang in een lastig hoekje te poeieren... Mijn lichaam denkt er helaas weer eens anders over. Gaat gewoon zijn eigen gang. Zoals wel vaker.
Dus ik slik de teleurstelling weg en maak me klaar voor de volgende bal. Die gaat raak én in. Hoppa! Zo nu en dan gaat het best goed en sla ik mooie balletjes... Opslaan lukt me ook wel. Maar dat is niet talent, geen techniek. Nee, gewoon geluk. En een beetje oefening.
"Motorisch debiel" was ooit het stempel dat ik kreeg opgedrukt door mijn huisarts. Een pijnlijk moment. Tot nu toe dacht ik dat dat vooral met mijn brokkenpiloot-activiteiten te maken had. Hij zei het namelijk na de zoveelste valpartij met de fiets waar ik [niet als kind, gewoon als grote meid] zwaar gedeukt en geschonden uit kwam. Nu denk ik dat zijn opmerking gewoon op de gehele staat van mijn (overigens goddelijke) lichaam slaat. Ik ben gewoon onhandig, klunzig en motorisch zwak. [Het wordt gelukkig ook wel eens voor schattig en charmant aangezien.] Niet voor niets kreeg ik vroeger altijd het slechtste 'rondje' in mijn rapport aangekruisd wanneer het ging over motoriek. Kan me herinneren dat ik nog niet eens wist wat het betekende maar me wel afvroeg waarom dat mijn slechtste vak was.
Inmiddels kan ik er wel om lachen dat ik niet de meest atletische ben. Ik heb andere kwaliteiten gelukkig. Maar ik heb toch maar een andere huisarts genomen [vriend X zei helaas heel terecht dat mijn lichamelijke staat niet zou veranderen en hij had natuurlijk gelijk]. Tennis blijft echter een pijnpunt. Wat zou ik toch graag een toppertje worden. Wie weet. Over twintig jaar in de senioren competitie? Want alles kun je leren. De een alleen wat sneller dan de ander. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten