Een van mijn grote, kleine pleziertjes in het leven is mensen een tikkeltje voor de gek houden. En dat kan in mindere of meerdere mate zijn. Maakt niet uit, zodra mensen even door mij op het verkeerde been worden gezet, ben ik in mijn element.
En mensen zijn nogal makkelijk op het verkeerde been te zetten, heb ik gemerkt. Je hoeft alleen maar een bosje blond haar op je hoofd te hebben en een beetje vrolijk in het leven te staan en mensen denken meteen dat je niet ook nog gezegend kunt zijn met een goed stel hersens. En dus zien ze me aan voor secretaresse en als ik geluk heb intercedente. Ook stewardess wordt nog wel eens gedacht. Skitterend vind ik de verwarde blik in hun ogen als ik vertel wat ik werkelijk doe.
Het aantal keren dat mensen dachten dat ik het ter plekke verzon is niet meer op één hand te tellen. Wat daarbij vooral opvalt is dat mijn vriendin, een prachtexemplaar met rood haar, altijd wel geloofd wordt. Maar dat geheel terzijde.
Een terugkerend fenomeen is het moment waarop ik mensen kan schrijven dat een bepaalde aktie veroorzaakt wordt door de haarkleur. "Blont hè" schrijf ik dan. En elke keer reageren mensen alsof ik niet weet dat 'blont' natuurlijk eigenlijk 'blond' moet zijn. Heerlijk! Ze weten allemaal dat ik dag in dag uit met taal bezig ben en toch vragen ze zich allemaal een heel klein momentje af of ik het nou wel of niet met opzet doe.
Er zijn ook gewoon mensen met hersens die er niet uitzien alsof ze hersens hebben. Onthoud dat. Maar wat belangrijker is. Onthoud ook dat heel veel mensen er vele malen slimmer uit zien dan ze zijn. In hun geval geen positieve verassing, maar een tegenvaller. En zelfs mensen mét hersens hebben wel eens iets te lang tijd nodig om daar doorheen te prikken, maar dat is een heel ander verhaal.
En jahaa, ik weet heus wel dat het eigenlijk 'hersenen' moet zijn en niet 'hersens'. Ik noem het 'dichterlijke vrijheid'.
hmm? en 31 juni dan??
BeantwoordenVerwijderen