De vlieger

De zomercolumns in het ochtendjournaal zijn er weer. Meestal een te kort stukje over iets net niet boeiends. Net als vanochtend. Totaal geen nieuwswaarde. Maar goed. De correspondent in China was aan de beurt en hij ging het hebben over vliegers. Saai dacht ik. Tot ik me opeens realiseerde ik me dat ik best iets heb met vliegers.

Vliegers en Texel. Buiten het eiland was er nooit een vlieger in mijn hand. Maar op het eiland heb ik toch best wat uurtjes vliegerplezier beleefd. Het begon met vliegers bouwen op de camping met mijn oom. Van dun papier en stokjes van balsahout. En ze deden het ook nog. Het had altijd iets magisch als die dingen weer aan een touwtje in de lucht bungelden.
Al gauw was één zo'n suf stilhangend vliegertje niet genoeg en kwamen er rijtjes vliegers, gevolgd door kleine deltavliegers, voor in de plaats. Dan kon je ze tenminste heen en weer bewegen en een beetje stunten. Voor zover je dat stunten mag noemen. Wij vonden het in ieder geval leuk. Maar dat kan natuurlijk altijd groot, groter, grootst. En dus kocht mijn broertje enorme "kites". Opeens is een Nederlandse benaming dan niet meer passend. En daar moest dan een "buggy" bij. Ik zou zeggen een wagentje, maar hij zei buggy. Waarmee je achter je vlieger aan kunt racen over het strand enzo. Heel stoer... Ik mocht er niet in. Het vereiste talent.

En dan is er nog het liedje van André Hazes. De vlieger. Ik vind het mooi. Vooral om mee te blèren in mijn zogenaamd Amsterdamse accent. X kan er niet naar luisteren. Niet omdat ik zo vals zing, maar omdat zijn moeder er helaas niet meer is. Het doet hem pijn. En mij dus ook. Dus zing ik niet mee als hij er is. En sla ik mijn arm om hem heen als we er naar luisteren.

In de zomercolumn vertelde de correspondent dat de vlieger uit China komt. En een oud Chinees mannetje legde uit dat de vlieger je dichter bij de hemel brengt. Communicatie met daarboven. Het spirituele element raakte me opeens. Een prachtig idee. André verwoorde dat op zijn manier. En ik voel het nu op mijn manier. X en zijn moeder. Ze is nooit echt weg. Misschien toch eens een vliegertje oplaten... om dichterbij haar te zijn.