Aorta

Ja, ik ben een voorstander van kneuterigheid. Ik houd van wandelen, lezen in bad, waxine-lichtjes en eten met het bord op schoot voor Everybody loves Raymond. Ik draai mijn hand niet om voor een potje kaarten met mijn ouders, voor zelf kerstkaarten maken of het beschilderen van servies. Ik geniet van pottenbak-les en mag graag stiekem nog eens blokfluit spelen. Maar zelfs voor deze über-kneuteraar zijn er toch nog dingen die te ver gaan op de schaal van Kneuter.
Ik zeg: Domino Day.
Het welbekende, jaarlijks terugkerende kijkcijferkanon van SBS6, gepresenteerd door vedetten als Hans Kraaij jr. (met wie ik ooit heel treurig op het vliegveld van Palma de Mallorca voor een foto heb geposeerd) en Nance (wie heet er nou zo?).
Daar heeft de schaal van Kneuter geen maat voor. Als breien op de bank, wat overigens ontzettend leuk is, 9 punten op de schaal van Kneuter is, is Domino Day 685 punten. En helaas voor Robin Paul Weijers, zo ver gaat de schaal niet. En alles wat buiten deze schaal valt, valt in de categorie SNEU. Ja, met hoofdletters.
De halve natie zit fris gedouchet, in de pyjama en met een plastic bakje vol paprika-chips op schoot toe te kijken hoe Robin Paul Weijers als een bezetene de aorta volgt. De AORTA! Weer zo'n verzinsel van mister Domino himself. Laat die akelige aorta het alsjeblieft begeven! Geef toe, het enige leuke aan dat hele programma is toch te zien hoeveel steentjes blijven staan? Heerlijk als de voice-over meedeelt dat er nu een enorm veld aankomt van 425.000 steentjes in de vorm van de cirkel des levens (jahaa, Robin Peewee bedenkt het liefst de meest hoogdravende thema's voor het spelletje dat wij op ons 5e in de huiskamer speelden uit een kartonnen doos). Het veld móet om, zegt de voice-over, want anders komt het wereldrecord in gevaar. En dan? Dan blijven de blokjes staan. Niks cirkel des levens, gewoon domme domino-steentjes die nergens heen gaan. Heerlijke televisie...in gedachten reken ik al uit hoe moeilijk het wordt om het record te verbreken. Maar helaas is er dan altijd nog die akelige aorta van RPW. "Ik hoor de aorta', zegt de voice-over met lichte hysterie in zijn stem. De cameraman zoemt doortrapt in op de ogen van RPW, die als een bang hertje in de koplampen kijken en koortsachtig de aorta zoeken. Heerlijke televisie, maar dat zei ik al.
X en ik gaan volgend jaar infiltreren. We doen dan net alsof we sneue studentjes zijn die drie maanden van hun leven niets beters hebben te doen dan dag in dag uit in de kreukels liggen op de vloer van het FEC in Leeuwarden. Om vervolgens drie maanden relatief keurig in de pas te lopen en heel veel mooie steentjes neer te zetten. Dat alles om op de dag des oordeels, de dag van de uitzending, heeeeeeeeeeeel per ongeluk drie steentjes tussen de aorta uit te vissen. Net op het moment dat niemand kijkt. Fuck de aorta. Wij zorgen voor een aneurisma!