vrijdag 4 september 2009

Mijn kleine engeltje

Hij is mijn kleine engeltje.
Dat zegt de moeder van Chris Brown over haar schatje-popje-liefje. Je weet wel Chris Brown, die zanger die bekender is van de gratis facelift die hij zijn liefste Rihanna gaf, dan van zijn muzikale talenten. Die. Het kleine engeltje van zijn moeder.

De schat. Ik heb de foto van het verbouwde snoetje van Rihanna nog levendig voor de geest. Het was dat haar haar nog hetzelfde zat als anders, dat ik wist dat zij het was. Maar van haar bevallige gezichtje was even niet zoveel meer over. Daar was niet één voorzichtig, onhandig, onschuldig tikje op terecht gekomen. Nee, daar had het kleine engeltje van zijn moeder hardhandig op om staan timmeren. Hij had haar zelfs gebéten!

Maar volgens zijn moeder is hij niet gewelddadig. Nee, moeder, ik denk het ook niet. Hij is niet geweldadig. Hij slaat en bijt alleen af en toe. Doet ie anders nóóit hoor.

Doet me denken aan een moeder die me ooit vertelde dat haar zoon het allemaal zo ontzettend goed bedoelde en dat hij zo zijn best deed. Een moeder die haar eigen zoon op handen droeg en werkelijk geen benul had van zijn ware aard. Want tegen zijn moeder was hij natuurlijk poeslief, voorkomend, ronduit braaf. Geen wonder ook, want moeders was om het voorzichtig te zeggen, nogal dominant. Misschien is bazig, controlerend, overheersend, dictatoriaal toch een iets betere kwalficatie, maar daar wil ik af zijn.

De eerste vraag die een kennis, psychologe, me ooit stelde toen ik vertelde over de eigenaardigheden van de desbetreffende persoon, was of hij een ziekelijke relatie met zijn moeder had. En daar moest ik aan denken toen ik las dat mama Brown haar zoon een klein engeltje noemde. Zou het zo zijn dat mannen die hun liefjes niet met woorden, maar met daden de les lezen, stiekem een beetje bang zijn voor hun moeder? Zouden ze allemaal van die moeders hebben die totaal niet weten dat hun oogappeltje behoort tot het slijk der aarde en zelfs denken dat ze eigenhandig een kind van God hebben gebaard?

Ik denk het wel. En ik denk dat hun kleine engeltjes doordat zij voortdurend door hun moeder de hemel in worden geprezen, onmogelijke mannen worden voor hun toekomstige liefjes. Van de kleine engeltjes met hele harde vleugels zeg maar. En een hele trieste geest.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten