"Hij komt ongeveer vier keer per nacht" verzucht een collega tegen een andere collega. Beide in het bezit van een kind. En dus ineens ook in het bezit van een nieuwe vocabulaire. Want baby's worden niet wakker, baby's huilen niet, baby's hebben geen honger of een vieze luier. Nee, baby's komen. En ik maar denken dat ze pas na hun eerste levensjaar in staat waren om te lopen, laat staan om de weg naar het bed van pa en moe te vinden.
Ook andere vaders en moeders termen vliegen je bij kersverse ouders om de oren. Hoe kan het toch dat ze zich eerder nooit van dergelijke termen leken te bedienen en nu ineens allemaal op de hoogte zijn van het wij zijn ouders spraakgebruik? Staan er woordenlijsten in die tijdschriften als 'Wij jonge ouders' of de Viva voor moeders? Of leest iedereen die zwanger is hetzelfde boek? Misschien komt de plaag met vader en moeder taal wel van de kraamverzorgsters. Indoctrineren zij langzaamaan ons hele landje met kneuterige taal omdat ze zelf nooit verder zijn gekomen dan Nederlands op basisschool-niveau of omdat ze te lui zijn om volledig, begrijpelijke zinnen te formuleren? Ik weet het niet.
Wat ik wel weet is dat ik het ervaar als een complot. Het complot van kersverse ouders om je buitenspel te zetten. Om te 'bonden' met andere kersverse ouders en je te laten merken dat je er niet bij hoort. Dat je gewoon nog niet zover bent in je leven. Dat je je zaakjes nog niet zo goed op orde hebt. Dat je niet in staat bent om zoveel verantwoordelijkheid te dragen en dat je vooral niet weet hoeveel liefde je ervaart door het krijgen van een kindje. Nou, dan maar niet. Ik weet in ieder geval zeker dat als het eens zover is en ikzelf moeder ben, ik nooit zal zeggen dat mijn kind drie keer per nacht kwam ofzo. Tenzij ik natuurlijk een wonderlijk exemplaar baar dat wel meteen kan lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten