De club van niet zo slimme meiden

Er is weer een nieuw lid bij de-club-van-niet-zo-slimme-meiden.
Ze is mooi, lief en slim. En ze heeft haar leven ontzettend goed op de rit. Leuk appartement, goede baan, pittig autootje, lieve ouders en broers, leuke vriendinnen. Kortom, een aanwinst voor de club.

Helaas mankeert er ook wat aan, anders kun je natuurlijk niet lid worden van de-club-van-niet-zo-slimme-meiden.
Ikzelf ben al jaren lid. Sinds het moment dat ik het met de ex aanlegde terwijl ik wist over zijn vreemde verleden en zijn escapades gedurende ons prille begin. Daarna ben ik ervaringsdeskundige geworden in het zijn van een 'niet slimme meid'. Hoeveel bagger laat je over je heen komen voordat je zegt: "het is genoeg"?
Nou, héél véél bagger. Ontzettend veel bagger. Zoveel bagger dat als het letterlijk zou zijn gebeurd, de bult bagger hoger zou zijn dan het puntje van de Eiffeltoren.

En je hoeft niet te denken dat de club van niet zo slimme meiden om leden verlegen zit. In tegendeel. We worden overspoeld met aanmeldingen van meiden die doorgaans als slim, mooi en fruitig kunnen worden bestempeld, maar die zich zó níet slim gedragen.
De een is medicus en valt op ontrouwe barmannen. De ander is zo fruitig als de pest en gaat samenwonen met haar tegenpool. En weer een ander komt nooit van de man af waarmee ze nergens zal komen.

En nu dus het nieuwe lid. Ze stortte zich in een relatie met een man die veel vrouwen aanspreekt. Een hottie. Maar een hottie met wat problemen. En ze dacht; die problemen lost hij wel op. Zelfs toen hij vond dat het geen problemen waren, bleef ze geloven dat hij er wel wat aan zou doen. Niet dus.

Kansloze situaties en relaties. En toch blijven we hangen. Tot in den treure [helaas heb ik moeten constateren dat de meeste leden iets sneller van begrip zijn geweest dan ik, maar dat geheel terzijde]. En daarom zijn we dus lid van de club.

Wat is het toch, dat wij, met al onze kracht en oogverblindendheid op alle fronten, niet kunnen stoppen met kerels die ons lichtje langzaam doven? Kerels die de twinkeling uit de ogen halen? Waarom gaan we na de eerste krenking, belediging, kleinering, bedreiging, of zelfs klap, niet gewoon weg???

Omdat we mooie mensen zijn met een goed hart. Omdat we hem dus niet in de steek willen laten. Omdat we hem proberen te begrijpen. Omdat we hopen op verbetering. Omdat we er voor willen gaan. Omdat we vasthouden aan de mooie herinneringen, het leuke begin. Omdat we bang zijn weer alleen te zijn en zelfs over te blijven. Omdat we vrezen dat we het alleen niet redden. En, het is onvoorstelbaar, ook omdat we op één of andere [achterlijke, ja het is gewoon achterlijk] manier denken dat we niet beter verdienen. En dus zijn we absoluut waardige leden van de-club-van-niet-zo-slimme-meiden.

Het lidmaatschap heeft gelukkig een groot voordeel. Je blijft lid. Ook als je wel het heft in eigen handen neemt en je [eindelijk!] gaat gedragen als een slimme meid, die weet wat ze wil en haar eigen geluk creëert. [En gelukkig geldt dat voor alle leden, zelfs voor onze mooie nieuwe aanwinst.] You go girl!