Het doet alleen maar pijn als ik adem
Mijn hart breekt alleen als het slaat
Dus ik houd mijn adem in
Om te vergeten
Mooi stukje. Het is de vertaling van het refrein van een prachtig liedje van Shania Twain. Toen ik het gisteren voor het eerst sinds lange tijd weer eens hoorde op mijn oude laptop, nam het me mee terug naar de tijd waarin dit liedje me zo aansprak. Gelukkig is het liedje met uitzondering van juist het refrein nog steeds op me van toepassing. Want het gaat goed en het doet niet altijd meer pijn.
Wel deed het pijn toen ik daarna in mijn oude laptop een liedje van Phil Collins vond. Grijs gedraaid heb ik het. Come with me.
Come with me
Close your eyes
Hold my hand
It will be allright
Don't be scared
Don't be shy
Lift you head
It's gonna be allright
Even voelde ik weer alle warme gevoelens die ooit bij dit liedje hoorden en snapte ik niet waarom het misging. Maar toen kwam het volgende liedje uit de playlist.
When you try your best but you don't succeed
When you get what you want, but not what you need
When you feel so tired but you can't sleep
Stuck in reverse
And the tears come streaming down your face
When you lose something you can't replace
Or you love someone but it goes to waste
Could it be worse
Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you
Toen wist ik weer hoe eenzaam ik heel lange tijd was en hoe jij me hebt gefixt en blijft fixen. Alles is simpel. Jij en ik.
En dus zing ik af en toe tegen je:
Have I told you lately
That I love you?
Have I told you
There's no one else above you?
You fill my heart with gladness
Take away all my sadness
Ease my troubles
That's what you do!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten