woensdag 13 mei 2009

Foute man

Hij is een foute man. Dat zie ik meteen.
Te glimmend, golvend haar. Een duur horloge en minstens zo dure zonnebril. Die laatste natuurlijk precies, zo achteloos mogelijk lijkend, gepositioneerd tussen zijn bruine lokken. Een keurig gestreken blouse, met daarboven net iets te veel borsthaar, gestoken in een dure spijkerbroek zonder vlekje, kreukje of scheurtje. De mouwen nonchalant opgerold tot onder zijn ellebogen. Een mooie, maar vooral dure, riem die qua kleur perfect past bij zijn keurig gepoetste en pijnlijk glimmende leren schoenen van Italiaanse makelij. Zonder sokken. Hij is tenslotte een vrije jongen, lekker gek ook.
Hij stapt uit zijn donkere auto met lichtkleurige bekleding. Natuurlijk is hij net gepoetst en word ik er bijna net zo door verblind als door de weerspiegeling van de zon op zijn parelwitte, kaarsrechte tanden. Hij is een plaatje. En dat weet ie.
Maar imponeren met zijn looks is niet genoeg voor de gemiddelde foute man. Hij heeft natuurlijk ook een geweldig karakter en is buitengewoon rijk én succesvol. Dat je dat wel even weet.
Dus vertelt hij over een zakenreisje naar Dubai, het autootje dat hij voor zijn moeder heeft gekocht, de belachelijke prijs voor zijn sigaren, de vakantieplannen richting Miami Beach, dat hij over twee jaar stopt met werken, zijn nieuwe speedboot en de nieuwe tieten voor zijn lief.
Alles gaat goed met de foute man. Hij is gelukkig en lacht zijn tanden bloot wanneer hij dat aan iedereen vertelt. En ik. Ik kijk, ik bewonder, ik verwonder en ik twijfel.
Zo mooi is het nooit... Wat wil die man compenseren?
Heeft ie een kleine? Heeft hij geen echte vrienden en koopt hij mij met zijn praatjes, de gratis drankjes en de illusie?
Als hij zegt dat hij me wel een weekendje mee wil nemen naar waar ik maar wil, weet ik het zeker. Hij is zoooo fout. Nieuwe tieten voor de moeder van zijn kinderen, waarmee hij het kennelijk zo gezellig heeft dat hij met mij naar dromenland wil. Een auto voor zijn moeder omdat hij te beroerd is haar te bezoeken en zij zo makkelijk op de kinderen kan passen. Een zakenreis naar Dubai omdat hij met een collega mee mocht. Dezelfde sigaren als mijn vader en Miami Beach, ach dat kan ik ook wel betalen. Die speedboot is misschien nog leuk...maar die blijkt hij samen met twee vrienden te hebben betaald. Tja...
Geen cent te makken waarschijnlijk, dikke schulden volgens mij. Alleen maar buitenkant en geen karakter. Geen wonder dat ie me wil inpakken met bling bling. Veel anders heeft ie niet te bieden. Een goed gesprek is er niet bij. Hij weet vast niet eens hoe je aluminiumfolie schrijft.
Waarom verdoe ik mijn tijd er nog mee. Ik zag het toch meteen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten